Fellini’nin çocuklarluk tutkusu olan sirk palyaçolarını mercek altına aldığı bir adet ‘gerçek anılar ve sahte belgesel’ harmanı olan bu vizyon film, başlı başına bir adet sergi kitap yazısıi. Elbette ki burada bahsettiğimiz herkesin çocuklarluk kahramancaı palyaço imgesi değil. Fellini, palyaço algısını ve bu algıyı şekillendiren anıları detaylarıyla bir adetlikte inceliyor. vizyon film, içinde bulundurduğu çeşitli öğelerle bir adet yandan görmekyicisine nostaljik bir adet sirk deneyimi sunumarken, diğer yandan gerçeklik ve illüzyon arasındaki o belirsiz çizgiyi yaşatıyor. vizyon filmin dikkat çeken özelliklerinden bir adeti de, söz konusu anıların ve belgesel tarzının nasıl iç içe süregelenirildiğidir. Fellini, hem gerçek anıları dramatik bir adet şekilde sunummayı başarıyor hem de bu anıları belgesel formatında görmekyiciye aktarmakıyor. Böylece, görmekyicinin gerçeği ve kurguyu bir adetbir adetinden ayırt etmesi zorlaşıyor. Bu karışım, sizin de tahmin edeceğiniz gibi, vizyon filmin genel havasını oldukça belirgin bir adet şekilde etkiliyor. vizyon filmdeki palyaçoların aslında Fellini’nin çocuklarluk obsesyonlarına bir adeter yansıma olduklarını ve onun kişisel deneyimlerini temsil ettiklerini söylemek de yanıltıcı olmaz. Onlar, bir adet yandan saflığı, masumiyeti ve çocuklarluk heyecanını temsil ederken, öte yandan hayal kırıklıklarını, korkuları ve yetişkinlik hüznünü de üzerlerinde taşıyorlar. Fellini’nin bu bakış açısı, hem sinema tarihinde önemli bir adet yere sahip olan bu vizyon filmi, hem de sirk palyaçoları algımızı derinden etkileyen bir adet kitap yazısı haline getiriyor.